Deze post staat al een maand in de steigers. En nu heeft hij het geweldige punt bereikt dat er niets meer van over blijft. Een mijlpaal in mijn korte blogcarrière: vier keer herbeginnen en eindigen met niets.
En dat komt omdat ik hem niet wil schrijven. Maar ik wil hem wel posten. Vandaag, op een mooie, warme dag vol regenbogen.
Er zijn te weinig gepubliceerde boeken en uitgebrachte films met homoseksuele en lesbische relaties. Als ze er zijn, is dat vaak ook het thema. En dat is prima. Net zoals het prima is dat er boeken en films zijn over feminisme. Want de waarheid is hard: we zijn er nog lang niet.
Het is leuk als je rechten aandacht krijgen. Het zou soms nog veel leuker zijn als je simpelweg jezelf meer terug kon vinden in al die wondermooie verhalen. Om simpelweg thuis te komen.
Misschien in een RPG als Dragon Age?
Misschien in een kleine, schattige webcomic over hockey en twitter nerds? http://omgcheckplease.tumblr.com/
Misschien in “The Captive Prince?” Een serie die momenteel mijn award voor mooiste romance in mijn actieve geheugen krijgt? Opgelet, want het eerste boek doet enorm zijn best om duidelijk te maken dat Laurent en Damen prinsen zijn in dystopische koninkrijken. Absoluut eentje voor gevoelige zielen, maar je zieltje zal wel afzien.
Nog een paar animes voor de vrouwen:
Revolutionary Girl Atena
Aoi Hana
En een boek:
De theeceremonie, van Ellis Avery. In het Nederlands en in mijn boekenkast.
Het is geen enorme lijst. Maar het internet is groot en vrijgevig. Thuis komen is niet zo moeilijk meer.
Albus Dumbledore zei ooit dat we vroeg of laat moeten kiezen tussen wat juist is en wat makkelijk is. Maar als je tot in het diepste van je ziel overtuigd bent van wat juist is, dan is de keuze makkelijk. En je bent niet alleen.
Liefde moet leven. Altijd en overal.
Filosofieke 